آرامگاه سید غلام رسول

یکی از جاذبه های تاریخی و اماکن مذهبی چابهار، آرامگاه یا زیارتگاه سیدغلام رسول است. درباره شرح حال سیدغلام رسول روایات مختلفی وجود دارد. برخی معتقدند او مسلمانی از هند بوده که در سفری به چابهار، تصمیم می‌گیرد با زنی از اهالی چابهار ازدواج کند اما در شب عروسی اش سخت بیمار می‌شود و وصیت می‌کند که پس از مرگش ده شبانه روز در مزارش به شادی و پایکوبی بپردازند تا روحش شاد گردد .
برخی دیگر معتقدند که او لوطی (مطرب دوره گرد) بود که شب عروسی اش فوت می‌کند. برخی هم او را عارف وارسته شیعه به نام سید عبدالرسول می‌دانند .
از آن زمان مراسم شادی و پایکوبی به یاد عروسی نافرجام صاحب مقبره، هر سال از 15 ذی القعده به مدت ده روز بر سر مزار وی برپا می‌گردید و مردان و زنان بلوچ، پاکستانی و هندی در آن شرکت می‌کردند و با ساز و دهل و آواز به جشن می‌پرداختند. اما چند سالی است که به این مراسم بی توجهی می‌شود.
مقبره سید غلامرسول در ضلع شرقی قبرستان قدیمی شهر بندری چابهار واقع شده است. این مقبره با پیروی از سبک معماری مغولی قرن های هفتم و هشتم بنا شده است .
در ورودی مقبره، چوبی به رنگ قهوه ای است که حکاکی هایی بر آن صورت گرفته است. در هنگام ورود، پله ای به ارتفاع 20 سانتی متر قرار دارد که از طریق آن وارد مقبره می‌شوند. بوی مشک و عود کلیه اتاق ها را معطر کرده است.
سقف گنبد از داخل با گچ سفید شده و نقاشی هایی با رنگ های مختلف بر روی آن گنبد کشیده شده است. پاطاق گنبد نیز دارای نواری از تزئینات گیاهی و هندسی است که با رنگ هایی مانند زرد، قرمز، قهوه ای، آبی و سفید به صورت گل و گیاه و ستاره دیده می‌شود.
گوشواره ها و نیم طاق های زیر گنبد نیز تزئینات جالب توجهی دارند. در قسمت بالای چهار طاقی بنا، چهار نورگیر به ابعاد یک متر در دومتر با پنجره ای مشبک قرار دارد که قسمتی از نور داخل مقبره را تامین می‌کنند .
گرداگرد قبر، 10 ستون به ارتفاع یک متر و شصت سانتی متر وجود دارد که به این ستونها نیز پارچه هایی برای شفا و گرفتن حاجات بسته شده است و به صورت حجله گاهی خودنمایی می‌کند.
ارتفاع قبر از سطح زمین 60 سانتی متر است. طول قبر یک متر و بیست سانتی متر و عرض آن هشتاد سانتی متر و پارچه ای سبز رنگ روی آن پهن شده است. ورودی محراب آرامگاه در ضلع جنوبی آن قرار گرفته است و در ضلع غربی طاق هایی با تزئینات مقرنس دیده می‌شود که داخل آن عبارات لا اله الا الله یا محمد و یا علی روی نقش گلها طراحی شده است. در نمای ضلع شمالی رو به روی محراب نیز محلی برای قرار دادن نذورات و روشن کردن شمع و عود در نظر گرفته شده است .
همچنین روبه روی درب ورودی آرامگاه در قسمت شرقی، ستونی قرار دارد که با پارچه سفید و قرمز پوشانده شده و در واقع نماد و سمبل شادی است. در قسمت شمالی مقبره و روبه روی درب ورودی مسجد هم، ستون دیگری با رنگ مشکی وجود دارد که نماد عزا است. این قسمت بعدها اضافه شده و در ماه محرم در این مکان مراسم برگزار می‌کنند .
علاوه بر زوار ایرانی، از کشور های شبه قاره هند نیز افرادی برای انجام عبادت و نذر و نیاز به این مقبره می‌آیند. میانگین سالیانه حضور افراد را حدود 100 هزار نفر ذکر کرده اند که بیشترین آنها مربوط به مسافرین نوروزی است .
منبع : tahtal.blogfa.com